Project #Breadpower

TWB vroeg Rademaker om expertise over een specifiek onderwerp: de creatie van gezonde Amandazi. Dit is een zeer populair product, niet alleen in Rwanda, maar over het hele continent, en het heeft vele verschillende namen.

De Somaliërs noemen het Bur Saliid of Khamiir. In Swahili-sprekende landen, zoals Kenia en Tanzania, staat het bekend als Mahamri, Mandazi of Amandazi. In West-Afrikaanse landen, zoals Nigeria, wordt het Puff Puff genoemd en in Mozambique wordt het aangeduid met de Portugese naam Malasadas of Vetkoeken. Deze laatste verwijzing heeft betrekking op de essentie van het product: gefrituurd deeg.

Voor mensen in landelijk Rwanda is het vrij gebruikelijk om dit eenmaal per dag te eten, omdat maaltijden vaak worden vergezeld door Amandazi. Het product kan zoet of hartig worden gegeten, gekruid of gewoon plain. De Amandazi heeft veel voordelige eigenschappen. Het is gemakkelijk te bewaren en heeft een vrij lange houdbaarheid. Het kan de avond ervoor worden gemaakt, koud worden gegeten of opgewarmd worden. Het is redelijk betaalbaar en gemakkelijk te produceren. Ten slotte geeft het hoge vetgehalte mensen het gevoel vol te zitten en vermindert het de hongergevoelens gedurende lange tijd. Echter, juist dit vet maakt het product zo ongezond. Er zit een hoog gehalte aan verzadigde vetten in het product die kunnen leiden tot hart- en vaatziekten. Bovendien bevat de traditionele Amandazi niet veel essentiële microvoedingsstoffen, vitamines, mineralen of zelfs volwaardige eiwitten. Om deze reden heeft TWB geen Amandazi geproduceerd of verkocht, omdat het traditionele product niet voldoet aan hun voedingsvereisten. Echter, gezien de populariteit, zou het produceren van een gezonder alternatief een baanbrekende verandering kunnen zijn.

De deegtechnologen van Rademaker hebben aanzienlijke tijd besteed aan het voorbereiden van de Amandazi in Nederland en hebben verschillende recepten getest om gezondere opties te creëren. Maar pas in Rwanda hebben we echt geleerd hoe een traditionele Amandazi eruit zou moeten zien, ruiken en smaken. Met deze kennis konden we onze tests verder verfijnen en verschillende ingrediënten en productiemethoden bekijken.

Het eerste wat ons opviel was dat het Amandazi-deeg onderontwikkeld was en lukraak werd gesneden voor het frituren. Hierdoor is het oppervlak erg poreus en functioneert het bijna als een spons, waarbij het veel vet opzuigt. Door het deeg beter te ontwikkelen en de stukken te ronden, versterkten we de oppervlaktebarrière waardoor er minder vet werd opgenomen.

Om de Amandazi voedzamer te maken, hebben we geëxperimenteerd met verschillende ingrediënten. Door een deel van de bloem te vervangen door zoete aardappelpuree konden we veel van de belangrijke micronutriënten en vitaminegehaltes van de Amandazi verhogen. Na vele verschillende pogingen slaagden we er eindelijk in om een recept te produceren dat voldoende overeenkwam in smaak en uiterlijk voor de bakkers bij TWB om het te accepteren als de Amandazi die ze kennen en waarderen.

Rwanda heeft een hoog voorkomen van ondervoeding, dat vaak wordt toegeschreven aan een tekort aan voedsel. Echter, het is niet alleen de hoeveelheid voedsel, maar ook de kwaliteit ervan die leidt tot ondervoeding. Dit fenomeen wordt "verborgen honger" genoemd en leidt vaak tot groeistoornissen, een onomkeerbare ontwikkelingsachterstand bij kinderen. Hoewel de Rwandese regering grote stappen heeft gezet om ondervoeding te verbeteren, is er nog steeds sprake van groeistoornissen bij kinderen onder de 5 jaar.

Armoede betekent niet alleen een gebrek aan economische middelen, maar ook een gebrek aan keuze. Daarom geloven we echt in het bieden van voedzame en betaalbare opties aan mensen, vooral aan degenen met beperkte inkomens. Met aanzienlijk meer vezels, vitamine A en B, calcium, ijzer, magnesium en kalium, geloven we dat we een kleine maar betekenisvolle bijdrage kunnen leveren aan het bestrijden van ondervoeding.